We grow used to the sadness, simply incorporate it into our days

Miotam się z myślami. Czy się rozpisać. Czy się nie rozpisać. Chciałbym wyrzucić coś z siebie, ale nie wiem czy pisanie tutaj tego wszystkiego jest dobrym pomysłem. Dlatego napiszę część. Jestem po kilkudniowej przerwie. Wszystko spowodowane dość sporą ilością nauki (na szczęście jutro mam wolne) i brakiem chęci. Wiecie, nagle przestało mi się chcieć. Nie wiem czemu. Do tego setnego posta miałem taką motywację, wewnętrzny motor. A teraz. Teraz jakoś mniej. Słucham właśnie piosenek z przyszłej płyty Lany. Głównie "Ride". 

Muszę odbudować pewną znajomość. Znaczy nie muszę. Ale chcę. 

Chciałbym też pościągać sobie mnóstwo nowych piosenek, poprzeglądać tumblr'a, poczytać książki (nie tylko lektury), poczytać blogi o modzie, przyłożyć się do nauki (bo w tym roku jakoś za bardzo nad nią nie ślęczę). Siedzę tak i zdaje sobie sprawę, że nie mam na to wszystko czasu. I nie cieszy mnie to. I ogarnia mnie ostatnio nostalgia. No jakoś tak dziwnie jest ostatnio.

 Dziś dostałem creepersy i już wiem co do nich ubiorę w poniedziałek. Nie mogłem się doczekać, a teraz nie ma jakiejś wielkiej euforii. Matko, mnie już nic nie cieszy...

Dwadzieścia dziewięć:

Sukienka- Young Hollywood

Torebka- DVF

Obcasy- Alice + Olivia

Bransoletka- Bonjour Bizou

Okulary- Bonjour Bizou

Naszyjnik- Coco Chanel

Lana Del Rey- Ride