Ja wiem, nosiliśmy w sercach misterne projekty, bezpiecznej hodowli dusz.

Noc. Śnieg padający Ci w oczy, siarczysty mróz, który szczypie w policzki. Dwie narty na nogach, kask i gogle. Ty i stok, niemalże pusty. Jedziesz. Liczysz się tylko ty, nikt nie zagrodzi ci drogi, nikt poza tobą nie panuje nad twoją wolą. Jesteś wolny, noc całuje twe oblicze, a adrenalina buzuje ci w żyłach. Słyszysz szum wiatru, widzisz taniec płatków śniegu w powietrzu. Jedziesz z niesamowitą prędkością, pięknie i zwinnie, a przez twój umysł przepływają setki myśli.  Gdy kończysz zjazd, właściwie to czujesz tylko szczęście, bo taka jazda zdarza się tylko raz w życiu. Właściwie do pełni szczęścia brakowało mi tylko Ciebie, Yetiego i reszty ludzi z obozu, brakowało mi szaleńczych wyścigów, zakładów i tej cudownej atmosfery, na którą będę czekać aż do ferii 2014. Rodzinny wypad na weekend to nie to samo. Przy okazji, zdradźcie mi tajemnicę kobiet, które nawet na stoku wyglądają perfekcyjnie. Czemu one po zdjęciu kasku mają cudownie ułożone włosy, a nie nieład jak ja? Czemu one zamiast czerwonej od mrozu twarzy mają piękne rumieńce? Jakim cudem to one mają wszystko perfekcyjnie dobrane, począwszy od koloru butów narciarskich po rękawiczki i komin? Nigdy tego nie zrozumiem, ale wiem, że 9 lat nauki jazdy na nartach nie poszło na marne, w końcu to ja lepiej jeżdżę od Panien Perfekcyjny Wygląd.

Stylizacja minimalistyczna, ale wydaje się być ciekawa. Użyłam mojego ulubionego białego płaszcza, przypominającego biały lekarski fartuch mojego ojca. Do tego niebieskie ubrania i dodatki, i cudowny turban, bez którego byłoby pusto.

Płaszcz - It Girls
Bluzka - Archive
Spódnica - Archive
Turban - Archive
Pasek - Bonjour Bizou
Kopertówka - Antidote
Buty - Archive

Coma - Lśnienie